Zapis przebiegu reakcji chemicznej

Mąka, cukier, proszek do pieczenia, olej spożywczy i jajka - tego wszystkiego potrzebujemy, aby upiec smaczne ciasto. No i oczywiście jeszcze ciepła. W przepisie znajdziemy, ile danego składnika musimy użyć. W taki sam sposób możemy napisać "przepis" na reakcję chemiczną. Użyj czterech atomów wodoru, które występują w parach.

I dwóch atomów tlenu, które także występują w parach. Dodaj ciepło i voilà! Mamy wodę! Substancje biorące udział w reakcji nazywamy reaktorami. A to, co otrzymujemy, nazywamy produktami.

A jeśli chcielibyśmy przedstawić reakcję za pomocą czegoś innego niż obrazków? Cóż, istnieje specjalny język, którego używamy do zapisu reakcji chemicznych. Używamy w nim symbolów pierwiastków chemicznych. Symbole odczytujemy z układu okresowego pierwiastków. Na przykład H to symbol wodoru, O to tlen, C-l to chlor, a B-a to bar.

Oto dwa atomy wodoru. Zapisujemy je jako „2 H". Ale atomy wodoru nigdy nie występują samotnie, muszą być ze sobą połączone. Więc zapisujemy to w taki sposób, za pomocą numeru w indeksie dolnym: H-dwa. Następnie musimy podać ile cząsteczek każdej substancji bierze udział w reakcji.

Na początku mamy dwie cząsteczki wodoru. Następnie dodajemy znak plusa, który wskazuje na to, że w reakcji biorą udział także inne pierwiastki. Bierzemy jedną cząsteczkę tlenu. Ale nie musimy zapisywać przy niej jedynki. Aby wskazać kierunek reakcji używamy ...

strzałki. Wynik, czyli wodę zapisujemy jako H-2-O. Następnie podajemy, ile powstało cząsteczek wody. W tym przypadku - dwie. Teraz przejdźmy do czegoś bardziej skomplikowanego.

W wyniku reakcji baru - B-a z wodą - H-2-O. Otrzymujemy wodór, który jest gazem oraz wodorotlenek baru. Do każdego atomu baru potrzebujemy dwa razy więcej cząsteczek wody. Dlaczego tak jest? Ponieważ do utworzenia cząsteczki wodoru, potrzebujemy dwóch atomów wodoru.

A wodorotlenek baru potrzebuje dwóch jonów wodorotlenkowych. Te nawiasy też są bardzo ważne. Bez nich myślelibyśmy, że mamy tylko jeden tlen - O i dwa wodory - H. Nawiasy pokazują, że mamy zarówno dwa atomy tlenu, jak i dwa atomy wodoru. Czasami chcemy również oznaczyć czy substancje są w stanie stałym, ciepłym lub gazowym; albo czy rozpuszczają się w wodzie.

Bar to metal w stanie stałym. Zaznaczamy to małą literą 's', skrótem od słowa stały. Woda jest ciekła. Zapisujemy to małą literą 'l', od angielskiego słowa "liquid". Jeden z otrzymanych produktów - - wodór - zaznaczony jest małą literą 'g'.

G jak gaz. A wodór jest gazem. Wodorotlenek baru rozpuszcza się w wodzie. Zaznaczamy to jako 'aq', od 'aqueous', co po angielsku oznacza 'wodny'. To, że produkt może być w innym stanie skupienia niż reaktory występuje nie tylko w reakcjach chemicznych.

Dzieje się tak, gdy na przykład pieczemy ciasto. Jajka i olej są cieczami, a mąka, proszek do pieczenia i cukier są na początku ciałami stałymi. Rezultat, czyli to smaczne ciasto jest także, mam taką nadzieję, ciałem stałym. A to, co sprawiło, że ciasto urosło, to dwutlenek węgla - gaz, który powstaje dzięki proszkowi do pieczenia.