รังสีไอออไนซ์ : รังสีตัวอย่าง

เมื่อพูดถึงรังสีไอออไนซ์หรือ รังสีที่ก่อปะจุ เราอาจจะนึกถึงกัมมันตภาพรังสี ในโรงไฟฟ้าพลังงานนิวเคลียร์ และที่อื่นๆที่มี สารกัมมันตภาพรังสี แต่จริงๆแล้ว ยังมีรังสีไอออไนซ์ชนิดอื่นๆ ที่ไม่ได้เกิดจาก การสลายตัวของสารกัมมันตรังสี ยกตัวอย่างเช่นรังสีเอกซ์ หรือเอกซเรย์ ซึ่งเป็นรังสีคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า ชนิดหนึ่ง เช่นเดียวกับรังสีแกมมา แต่ว่ารังสีเอกซ์ มีพลังงานน้อยกว่า ถ้าคุณเคยรู้จัก สเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้ามาก่อน คุณจะ รู้จักสิ่งนี้ รังสีแกมมามี ความถี่สูงที่สุด มีความยาวคลื่นสั้นที่สุด และมีพลังงานมากที่สุด รังสีแกมมายังเป็น รังสีที่ก่อปะจุมากที่สุดอีกด้วย รังสีเอกซ์มี ความยาวคลื่นมากกว่า และมีพลังงานต่ำกว่า รังสีแกมมา รังสีเอกซ์สามารถ เกิดขึ้นได้โดยไม่ต้องมี การใช้สารกัมมันตภาพรังสี แม้แต่นิดเดียว มีแรงดันไฟฟ้าเกิดขึ้น ข้างในหลอดแก้วนี้ อิเล็กตรอนถูกยิงออกจากขั้วลบ ไปที่แผ่นโลหะ เวลาที่อิเล็กตรอนชนกับ อะตอมของแผ่นโลหะ ด้วยความเร็วสูง พลังงานจะถูกปล่อยออกมา จากหลอดแก้ว ในรูปของรังสีเอกซ์ รังสีเอกซ์มีคุณสมบัติที่มีประโยชน์มากๆ มันสามารถผ่านทะลุวัตถุ ที่มันวิ่งชนไปได้ ในโรงพยาบาล คุณสมบัตินี้ถูกใช้ เพื่อการตรวจภายในร่างกายมนุษย์ รังสีนั้นเดินทางจาก ท่อเอกซ์เรย์ไปยังร่างกาย โดยระหว่างทาง รังสีจะถูก กระดูกขวางทางเอาไว้ ทำให้แทบจะไม่สามารถเดินทางทะลุไปได้ ส่วนบริเวณอื่นๆ อย่าง กล้ามเนื้อและส่วนที่นุ่มกว่ากระดูก รังสีจะผ่านไปได้ อีกด้านหนึ่งของร่างกาย จะมีเซนเซอร์ที่บันทึก ว่ารังสีผ่านไป ในจุดต่างๆแล้ว ผลลัพท์ที่ได้ก็คือรูปภาพ ที่แสดงเนื้อเยื่อต่างๆอย่างชัดเจน ตะกั่วสามารถหยุด รังสีเอกซ์ได้ บางครั้งเวลาที่คนไข้ ถูกเอกซเรย์ เราจะใช้ผ้ากันเปื้อนเคลือบด้วยสารตะกั่ว เพื่อป้องกันพยาบาล และร่างกายส่วนที่ ไม่ถูกเอกซเรย์ ของคนไข้ ถัดจากรังสีเอกซ์ลงไป บนสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้า ก็คือแสงอัลตราไวโอเลต หรือแสงยูวี แสงยูวีนั้นอยู่ในแสงอาทิตย์ ที่เดินทางผ่านชั้นบรรยากาศ มาถึงตัวเรา แสงยูวีนี้เองที่ทำให้ ผิวเราเข้มขึ้นเวลา อยู่ในแดดนานๆ หรืออาบแดด แสงยูวีเป็นรังสีไอออไนซ์เช่นกัน และถึงแม้ว่ามันจะอ่อนกว่า รังสีแกมมาและรังสีเอกซ์ การถูกแสงยูวีนานๆ ก็สามารถทำให้เสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งได้ แต่ว่าเราไม่ต้องใช้ ตะกั่วเพื่อป้องกันแสงยูวี เสื้อผ้าธรรมดาและครีมบางชนิด ก็สามารถป้องกันผิวจาก รังสียูวีที่เป็นรังสีไอออไนซ์ได้เช่นกัน จริงๆแล้ว ไม่ใช่แค่แสงยูวี ที่แผ่รังสีมาที่เรา เราเผชิญกับ รังสีไอออไนซ์ ในสิ่งแวดล้อม อยู่ตลอดเวลา บางส่วนเดินทางมาจากอวกาศ ซึ่งจะถูก ชั้นบรรยากาศกรองไว้เป็นส่วนใหญ่ แต่บางส่วน ก็เดินทางผ่านมาถึงโลก และ ตัวเรา เวลาที่เราอยู่บนเครื่องบิน สูงขึ้นไปในอากาศ ปริมาณของ รังสีจะเพิ่มขึ้น แต่ถ้าเราจำเป็นต้องบินบ่อยๆ นั่นแหละถึงจะได้รับผลกระทบจากมัน รังสีที่มีอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเกิดจากสารกัมมันตภาพรังสี หรือแหล่งอื่นๆ เรียกว่ารังสีพื้นหลัง เนื่องจากเราต้องเจอกับรังสีพื้นหลัง และแสงอาทิตย์ รวมถึงเวลาไปโรงพยาบาล เราจึงได้รับ รังสีไอออนไนซ์อยู่ตลอด โดยไม่จำเป็นต้องได้รับผลกระทบในแง่ร้าย เพราะผลกระทบนั้น ขึ้นอยู่กับปริมาณ ของรังสีที่โดนตัวเรา เราควรอยู่แบบพอดีในทุกๆเรื่อง ​แม้แต่ในเรื่องของรังสี แต่สำหรับรังสีนั้น ความพอดีคือมีรังสีนิดเดียวจริงๆ